Duyanlarımız vardır:mutluluğun, sevginin resmi yapılır mı?
diye . Evet, mutluluğun resmi yapılır:
sevgiliye verilen bir çiçek, sıcak bir
gülücük,bir öpücük...
O anın resmi değil mi?
Bizler, Selimiyeliler, çocukluk
anılarımızın yardımıyla,bir ''mutluluğun tablosunu''yapmaya başladık bile...
Bizler biliyoruz ki ; daha
çok, ama çok arkadaşımız, bu resmin yapımın da olmak
istiyeceklerdir.
Bizler şimdi mutluyuz...
VE PAYLAŞARAK;
MUTLULUK TABLOMUZU BÜYÜTÜYORUZ...
Yaşamak; şimdiki zamana
aittir.
yarınlar; bugünlerimizin inşaatıdır.
dünler:bugünü
yaşamamızın klavuzlarından olan , tecrübelerimizdir...
Yaşamak; mutluluğumuzun resmini yaparak
yaşamak,
aynı zamanda bölüşerek; çoğalmaktır...
Ben mutluyum: Ben, BİZ olduğumuz
için;
BİZLER de, benimle BİZ oldukları için...
Çok heyacanlıyım, çok sevinçliyim: yanımda,
karşımda duran arkadaşlarımla, pırıl pırıl , tertemiz akan nehrin içinde
''kahkahalarımızla''cıvıl cıvılız..
Nehrin kaynağına doğru gittikçe,yıllar
ve yıllar öncesine doğru yol aldıkça,
birbirimizi dahada kucaklıyoruz...
Ve Nehrin kaynağının ; sevinç gözyaşları
olduğunu farkediyoruz...
Tertemiz duygularımızın, nasılda
yıllarca geçen zaman diliminde olgunlaştığının, farkına varıyoruz.
Ve resmimizi yetiştirmenin
arzusuyla; daha da mutlu oluyoruz...
MUTLULUĞUN RESMİNİ YAPIYORUZ:''SELİMİYE
ASKERİ OKULUNUN RESMİNİ YAPIYORUZ''
İnanıyorum ki:Hep
birlikte, tüm Selimiyeliler, bu tabloyu tamamlıyacaktır...