Mustafa Basel'in KHO 1966 Devresi Şiiri ve anı resimleri

ALTMIŞALTI EFSANESİ 

     DÜNÜMÜZ; 

     HEP “HAYALİ CİHANA DEĞERMİŞ” DİYE,

     İNSANLAR GEÇMİŞİ ÖZLER, ANARMIŞ.

     GELİN BİR GÖZ ATALIM BİZ DE MAZİYE,

     YILLAR ÖNCESİNDE NELER YAŞANMIŞ!... 

     ORTA OKULUMUZ; 

     ORTA OKULUMUZDA, SELİMİYE’DE,

     ANA KUCAĞINA HASRET ÇOCUKLAR VARDI.

     ELBİSELERİMİZ İKİ BEDEN BÜYÜK,

     AYAKKABILARIMIZ KAYIK KADARDI!... 

     NASIL DA KORKARAK ‘KARABELA(!)’ DAN,

     NÖBETE GİDERDİK ÜRKEK BAKIŞLA.

     SIĞINACAK MÜŞFİK BİR YER ARARKEN,

     BİZE KANAT GERERDİ O ESKİ KIŞLA!... 

     İŞTE O AN HER ŞEY BÜYÜR,DEVLEŞİRDİ,

     BİZ İSE KÜÇÜLÜR,UFALIR,SANKİ ERİRDİK.

     ÖYLESİNE HABERSİZDİK Kİ HER ŞEYDEN,

     ÇIMACILARA BİLE İZNDE SELAM VERİRDİK!...

       LİSEMİZ; 

     SONRA BİRAZ BÜYÜDÜK,LİSELİ OLDUK,

     BİRAZ DAHA DOLDURDUK ELBİSELERİ.

     ARTIK BIYIKLARIMIZ DA TERLİYORDU,

     BAŞIMIZDA PÜFÜR PÜFÜR KAVAK YELLERİ!... 

     KİMİMİZ İSTANBUL’DAGÖRDÜK DENİZİ,

     KİMİMİZ ERZİNCAN’DA KARLI DAĞLARI.

     SÖNÜK DÜŞLERİMİZE RENK VERSİN DİYE,

     HEP BİTERKEN DÜŞLEDİK UZUN YILLARI!...    

     HARBİYEMİZ; 

     SONUNDA YILLARI,YOLLARI TEK TEK AŞARAK,

     TARİFSİZ DUYGULARLA “HARBİYELİ” OLDUK.

     “ESKİ VE YENİ”AYNI POTADA KAYNAŞARAK,

     “66”ALTMIŞ-ALTI RUHUNU ORTAYA KOYDUK!... 

     NE RENKLİ KİŞİLER VARDI HARBİYEMİZDE,

     JERRY LEWİS,KAZIK AYAR,ATROPİN REFET…

      HEPSİNİ SAYACAK ZAMAN YOK ELİMİZDE,

     ÖPÜCÜK ASAF,KEL SAİT,BALTA MEHMET!... 

     YA,PUF BABAMIZ…NAMIK KEMAL ERSUN?.

     BİZE NASIL DA İÇTEN; “EVLATLARIM!”DERDİ.

     AMA O BABACAN, O MÜŞFİK KOMUTAN;

    “ BİR ELMA İÇİN” BİZİ EVLATLIKTAN EDERDİ!... 

     SAHİ BİR DE AYAKKABI KESMEKLE ÜNLÜ,

     MEGAFON SESİYLE “ZANGOÇUMUZ” VARDI.

     “EY PİSİ,OLAMAZSIN HARBİYE KEDİSİ”DİYE,

      TABANCA ÇEKİP DE KEDİ KOVALARDI!... 

     BİTMEDİ…BİR DE RED-KİT VARDI,RED-KİT OSMAN.

     “BÖL-LÜK DUR!..” KOMUTUYLA CAKA SATAN.

     “KOŞACAKSINIZ,TA-Kİ SIÇANA KADAR” DEYİP DE;

     “HAYDİ TAKİ SIÇ…”DİYE BÖLÜĞÜ YALVARTAN!... 

     ..VE BİZDEN,ÖMER’LE BEDRİ FUTBOLCU ASI,

     SAZIYLA “HACI AĞAYI” SORAN ARAL DI…

     “SENİN GÖZLERİN YEŞİLDİ” DERKEN ENSARİ,

     TROMPETİYLE ÇAĞLAR AKLIMDA KALDI!... 

      SINIF OKULUMUZ; 

     YIL;966…UZANDIK GÖKTEN BİR YILDIZ ALDIK,

     AÇILDI ÖNÜMÜZDE UPUZUN  MESLEK YOLU.

     SANKİ HEPİMİZ BİRER  “MUSTAFA KEMAL”DİK,

     YÜREĞİMİZ “VATAN AŞKIYLA” DOP DOLU!... 

     KIT’ALARIMIZ; 

     BU AŞKLA KOŞTUK YURDUN HER KÖŞESİNE,

     “VATANA HİZMET NAMUS BORCUMUZ” DEDİK.

     HEP SAHİP ÇIKARAK “ATAMIZIN İLKESİNE”,

     TERLE,KANLA,CANLA BEDEL BİLE ÖDEDİK!... 

     BU GÜNÜMÜZ; 

    YIL 2006…TAM KIRK YIL GEÇMİŞ ARADAN,

     BİRBİRİMİZİ GÖRECEK VAKİT OLMAMIŞ.

    ŞİMDİ SARILARAK HAYKIRALIM  CİHANA;

    “ÇOĞALMIŞ HEP SEVGİMİZ,HİÇ AZALMAMIŞ!... 

     HER GÜNÜMÜZ;

     SANMAYIN BU MESLEKTE EŞLERE YER YOK,

     ONLAR; “KIRDA ÇİÇEK,GÖKTE YILDIZ” GİBİDİR.

     EŞ YOKSA YAŞAM BOŞ, “EVLAT DENEN ESER”YOK,

     EŞLER; “YUMAK YUMAK KALPLERDEKİ SEVGİDİR!..”                  

                       MUSTAFA BAŞEL  E.P.KD.ALB.(1966-15)/ANKARA